web-translate this page to English

Klimaat & Censuur

NB op 24 december 2020 heeft YouTube het Potkaars kanaal weggecensureerd. De filmpjes hieronder verwijzen nog naar YouTube. Je vindt de interviews met werkende links onder dit artikel terug.

Op 27 januari 2020 stuurde de voorzitter van de commissie voor de klimaatcrisis van de Amerikaanse Tweede Kamer, een brief aan Google (eigenaar van YouTube) waarin ze vroeg om filmpjes van ‘klimaatontkenners’ onvindbaar te maken. (Hier is die brief). In deze Potkaars de reactie van Google Klokkenluider Zach Vorhies.

In haar brief roept ze effectief op om ‘klimaat ontkenners’ die ‘klimaat aktie’ in de weg zitten, de mond te snoeren. In deze Potkaars vertelt onderzoeker Robert Epstein hoe de software van Google eerder ook is ingezet om verkiezingen te beinvloeden en Google/YouTube klokkenluider Zach Vorhies vertelt in deze Potkaars wat het effect is van die algoritmes.

Klimaat Aktie

In 1988 werd het ‘Intergovernmental Panel on Climate Change’ (IPCC) opgericht. Dat had als doel centraal informatie samen te stellen, zodat beleidsmakers in landen daar hun klimaatbeleid op konden baseren. In 1992 werd de United Nations Framework Convention on Climate Change (UNFCCC) afgesproken, waardoor de uitstoot van broeikasgassen in de atmosfeer zou worden beperkt.

Op de klimaatconferentie van 2015 in Parijs werd afgesproken dat door de mens veroorzaakte opwarming van de aarde tot minder dan 2 graden Celsius boven de temperatuur van voor de industriële revolutie moest worden beperkt en dat we dat gaan doen met om te beginnen 100 miljard per jaar.

Klimaat Ontkenners

In 2017 schreef ik daar dit stukje over dat heette ‘het klimaatkonijn is een angsthaas’. Het gaat er over hoe schuldgevoel en belastingdruk net zo hard lijken op te lopen als onze zorgen voor de toekomst. Angst en schuldgevoel vind ik slechte raadgevers, maar wanneer je iemand die het met je oneens is de mond snoert, verlies je je geloofwaardigheid. Dat is wat er nu in de VS gebeurt met die brief aan Google. In Nederland gebeurt het ook. Bijvoorbeeld door de nieuwssite nu.nl die sinds vorig jaar bepaald soort commentaar over klimaat op inhoud verbiedt. En in de politiek, door de Minister van Binnenlandse Zaken Kajsa Ollongren die aankondigde onze democratie te zullen beschermen door bepaalde websites te weren. In deze Potkaars sprak ik met een aantal van de mensen achter de websites die als ‘hyperpartijdig junknieuws’ werden geclassificeerd.

Ik maak me óók zorgen over de toekomst maar dat komt dan juist door politici als Ollongren en als EU klimaat-commissaris Timmermans die in 2019 zegt dat hij vanuit de EU nog méér en wel 260 miljard per jaar, wil gaan uitgeven met onomkeerbare [dat woord kiest hij niet voor niets] maatregelen. Van de EU weten we dat hun beleid mede bepaald wordt door lobbyisten en ongekozen bestuurders. Klokkenluider Roelie Post legde dat in deze en deze Potkaars uit. Maar in de EU is nog iets aan de hand. Van analisten als Martin Armstrong (REPO markt) en Arno Wellens (Deutsche Bank blog1, blog2, blog3] weten we dat de financiële sector er slecht voor staat. Wanneer je dan klimaat-commissaris Frans Timmermans en Europese Commissie voorzitter Ursula von der Leyen hoort praten over zulke grote klimaatbudgetten en over een ‘New Just Transition Fund, turn parts of the European Investment Bank into Europe's climate bank’ dan krijg ik de indruk dat we via een goed doel (klimaat) en met mooie woorden (‘just’-rechtvaardig) tegelijkertijd in de onomkeerbare financiële fuik van een fiscale unie worden gerommeld.

Dat het klimaat op aarde ook verandert zonder invloed door mensen, doet niets af aan de wens om de invloed op het klimaat door mensen terug te brengen of te stoppen. Een resultaatdoelstelling uitgedrukt in graden Celcius opwarming is alleen wel een beetje raar als we niet eerst weten hoe groot de invloed is die we hebben. Te meer omdat mensen die kritisch zijn op het klimaat-beleid naar langere cyclische bewegingen kijken. Er waren in de geschiedenis ook voor de industriele revolutie warme periodes, die werden gevolgd door koudere periodes.

Hoe meten we eigenlijk? De Zweedse astronoom Anders Celsius maakte in 1742 de graden-celcius schaal, die we nu nog steeds gebruiken. Voor die tijd deden we nog niet echt aan temperatuurmetingen om nu nog iets mee te kunnen, wat betekent dat we voor oudere metingen gebruik moeten maken van indirecte gegevens.

Het KNMI is eenv an de oudste metereologische instituten ter wereld en bestaat sinds 1854. Ze paste -met de kennis van nu- met terugwerkende kracht haar temperatuurmetingen tussen 1901 en 1951 aan. Uit de aangepaste meetgegevens blijkt dat er sinds 1951 een toename is in het aantal hittegolven. In deze Potkaars interviewde ik Marcel Crok die een en ander narekende. Hij zegt dat de aanpassingen van meetgegevens zoals het KNMI dat deed, niet goed gedaan is. De reactie van het hoofd communicatie van het KNMI op mijn vragen staat hier. het KNMI wilde het gesprek hierover niet aangaan, omdat ik met Crok sprak. Het KNMI zei ook dat meetgegevens op meer plaatsen in de wereld op die manier met terugwerkende kracht worden aangepast. Als dat gebeurt, wat betekent dat dan voor de onderbouwing van de rapporten van het IPCC, waar politici zoals Timmermans hun beleid op baseren?

Klimaat beleid

Janneke Monshouwer vertelde in deze Potkaars over hoe klimaat- en milieuargumenten door elkaar worden gebruikt en hoe dat het voeren van een inhoudelijke discussie in de weg zit. Hele goede milieumaatregelen zijn bijvoorbeeld dat we grondstoffen meer gaan hergebruiken (circulaire economie in plaats van wegwerpeconomie) en dat we vervuiling zoals met plastic in de oceanen, gaan stoppen. Dat zijn milieudoelen. Timmermans voert ze op in zijn klimaatplan dat als doelstelling heeft die temperatuur omlaag te brengen, maar daar hebben ze niets mee te maken.

In deze Potkaars sprak ik met actiegroep code rood, die protesteerde tegen de aardgaswinning bij de NAM in Farmsum. Voor de mensen die in het aardbevingsgebied in Groningen wonen zou ik willen dat we als milieumaatregel stoppen met aardgaswinning in Nederland. Maar dat betekent niet dat ‘van het gas af’ daarmee ook meteen een klimaatmaatregel is.

Code Rood is een van de organisaties in de ‘Federatie tegen Biomassacentrales’. In deze Potkaars sprak ik Evert Kuiken van de federatie die uitlegt wat de voor- en nadelen zijn van biomassa stoken.

Een maatregel die ook effect kan hebben op CO2 uitstoot is bijvoorbeeld als we zonnepanelen gaan inzetten op plekken waar de zon het meeste schijnt. Solarcoin is een project dat daarop inspeelt. Ik zou ook willen dat we haast maken en investeren in het ontwikkelen van thorium (veiliger) gesmolten-zout kernenergie centrales. Kerncentrales lijken me na Chernobyl en Fukushima en met dat kernafval, een slecht alternatief. Maar dat is een afweging tussen twee kwaden. Schade door opwarming is wellicht nog erger.

We moeten in onze energievoorziening liever geen oude schoenen weggooien voor we nieuwe hebben. Ik zou willen dat we haast maken met klimaatbeleid door in te zetten op het ontwikkelen van schone energiebronnen. Maar wat we nu doen; stoppen met aardgas als energiebron voordat we iets beters hebben, maakt dat we weer hout en steenkool gaan stoken om alsnog in onze energie behoefte te voldoen. Hout en steenkool zijn vervuilender voor het milieu dan aardgas en het kost ons bomen die -als je ze verbrandt- geen CO2 meer opnemen! Het milieu én het klimaat worden daar slechter van.

Ondertussen leggen we wél een distributienetwerk aan voor vloeibaar gemaakt schaliegas, wat een exportproduct is van de Verenigde Staten. De Verenigde Staten die er ondertussen alles aan doen om de nieuwe Nord Stream II gaspijpleiding voor aardgas vanuit Rusland naar de Europese Unie te blokkeren. Dat doen ze niet voor het klimaat of milieu.

klimaatbeleid ingegeven door geopolitieke belangen

Via klokkenluider Edward Snowden leerden we dat internationale klimaat conferenties door de Britse geheime dienst GCHQ namens de ‘five eyes’ werden afgeluisterd. Toen uitkwam dat de Amerikaanse NSA de deelnemende landen bespioneerde, mislukte de klimaat conferentie van 2009 in Kopenhagen. Niet alleen bij ons klimaat- en milieubeleid spelen financiële en geopolitieke belangen, ook klimaatconferenties gaan kennelijk over onderhandelingsposities, geld en macht.

En over het bespelen van de publieke opinie.

Ik vraag me af of de mensen die in 1988 het IPCC startten zich dit allemaal realiseerden.

Rico, 29 februari 2020