“NEE. Tot hier en niet verder” - Jeroen Sloendregt, burgerfront.nl
Wie bepaalt wat in het belang van de samenleving is? En moet ik dat volgen als ik het er niet mee eens ben? Mag het met dwang aan mij worden opgelegd? In Nederland beroepen politici zich op artikel 22 van de grondwet waarin staat ‘De overheid treft maatregelen ter bevordering van de volksgezondheid’ om te onderbouwen waarom artikelen waarin grondrechten staan, minder belangrijk zouden zijn. Bijvoorbeeld artikel 1 (géén discriminatie), artikel 9 (demonstratierecht) en artikel 10 en 11 (recht op privacy) zijn in de coronacrisis ondergeschikt gemaakt aan dwangmaatregelen van de overheid.
Ik meen dat er een contract is dat je in Nederland vrijwillig aangaat. Een soort sociaal contract waarin je jezelf door volksvertegenwoordigers laat besturen in een samenleving gebaseerd op grondwettelijk beschermde mensenrechten. Ik meen dat dát contract is verbroken, met Mark en Hugo voorop. Bij contractbreuk kan je naar de rechter, maar wat kan je doen wanneer de rechtspraak niet de letter en geest van de wet volgt, maar die van politici?
Een jaar geleden zocht ik Jeroen Sloendregt op. Hij had toen net met zijn burgerfront.nl een juridische toolkit gemaakt die daar antwoord op probeert te geven. In de Potkaars reportage van 15 oktober 2020 staat:
Ik geloof niet dat het uiteindelijke antwoord op het door Rutte verbroken sociaal contract zit in het antwoord zoals Jeroen dat geeft. Maar je moet wel opkomen voor jezelf, voor je werk en je familie. De Minister President, de Burgemeesters en de Politie plegen contractbreuk. Hoe verweer je jezelf en je bedrijf hier dan tegen?
Ik geloof niet dat je de Nederlandse wet kunt interpreteren zoals Jeroen dat doet, maar dat maakt zijn verhaal niet minder interessant. De scheiding der machten is namelijk wél stuk en we zien afgelopen anderhalf jaar hoe Mark en Hugo misbruik maken van de ruimte die de rechterlijke macht, de media, politie en leger ze met elkaar geven. Ze sloopten het sociale contract en richtten daarna onze samenleving te gronde.
Jeroen roept dat een halt toe en zegt met zijn toolkit ‘NEE. Tot hier en niet verder’; mijn soevereiniteit, mijn regels. Hij geeft er presentaties over en op 5 november was ik bij zo’n spreekbeurt bij mij in de buurt. Jeroen betoogde dat er een echt contract is dat je zonder het te weten bent aangegaan maar dat je dat contract ook weer op kunt zeggen met een ‘opzegging machtiging bestuur’.
Sta je open voor die gedachte -misschien zonder deze te accepteren- dan kan je het verhaal van Jeroen hier terugzien. Wil je er meer van weten? Dit is zijn website: https://www.burgerfront.nl/